Pokój nr 4.

Spojrzałem na niego.
-Nie robiłeś tego pierwszy raz, prawda?- spytałem cicho. To pytanie nurtuje mnie cały czas. Wziąłem go za rękę i usiadłem z nim na łóżku po drodze poprawiając swoje bokserki.
-Nie chce cię wykorzystywać- mruknąłem cicho patrząc na niego.

Zasmuciło mnie troszkę to pytanie. Myślałem, że będzie zadowolony.
- Masz rację. Nie robiłem tego pierwszy raz. - spuściłem zawstydzony wzrok. - Ale pierwszy raz robiłem to z własnej woli! Gdybym nie chciał... Nie włożyłbym w to takiego uczucia. I nie wykorzystujesz mnie!
Ostatnie zdanie powiedziałem z pełnym przekonaniem.

Pogłaskałem go po głowie.
-Skoro tak to dobrze- mruknąłem i pocałowałem go delikatnie.
Objąłem go wtulając w siebie i zamruczałem cicho. Mimo wszystko poczułem się nieco winny za to co się stało. Głaskałem go czule po plecach tuląc go do siebie.

Wtuliłem się w niego z cichymi pomrukami. Z zadowoloną miną dawałem się głaskać po plecach.
- Wiesz co... Myślałem, że będziesz zadowolony. - powiedziałem bardzo cicho z ledwo dostrzegalnym smutkiem w głosie.

Kiedy usłyszałem jego słowa spojrzałem na niego.
-Byłem znaczy jestem zadowolony, po prostu myślałem, że się do tego zmuszasz, a tego bym nie chciał- powiedziałem czule tuląc go do siebie.

Uśmiechnąłem się do niego zadowolony.
-Dla ciebie nigdy nie musiałbym się zmuszać. -wymruczałem mu do ucha. - Mógłbym cię zadawalać cały czas.
Nawet nie miałbym nic przeciwko temu.

Uśmiechnąłem się delikatnie.
-Czujesz coś do mnie? Czy po prostu to lubisz?- powiedziałem i po chwili spojrzałem na niego -Znaczy nie miałem na myśli czegoś złego- powiedziałem od razu.

Spanikowałam. Przed chwilą obciągnąłem chłopakowi, którego nieznałem nawet dnia. Prawda, podobał mi się. Ale nie byłem w stanie przyznać się do tego.
-Ja... Lubię to.-skłamiałem gładko, ale nie byłem w stanie spojrzeć mu w oczy.
Pewnie od nazw wyczytałby z nich, że kłamię.

Wyczułem, że kłamał. Westchnąłem cicho i złapałem go za podbródek i zmusiłem aby na mnie spojrzał.
-Nie jesteś taki- mruknąłem cicho -Więc czemu to zrobiłeś?- spytałem patrząc wprost w jego oczy. Nie powiem, podobało mi się to co zrobił, ale to nie zmienia faktu, że zrobił to znając mnie tak krótko.

Wyrwałem mu się nie tyle ze złością co z paniką.
- Mówiłem, że to lubię. - powiedziałem z pełnym przekonaniem, spuszczając wzrok.
Żeby uniknąć kolejnych krępujących pytań ruszyłem szybkim krokiem w stronę łazienki. Zakluczyłem za sobą drzwi. Szybko rozebrałem się i wszedłem po prysznic. Zimna woda sprawiła, że jako tako otrzeźwiałem. Mimo wszystko nie miałem zamiaru wychodzić stąd.

Westchnąłem i spojrzałem na drzwi od łazienki. Wstałem i podszedłem do drzwi.
-Wiesz skoro lubisz to, to może przyprowadzę braci?- powiedziałem stojąc pod drzwiami -Jestem pewny, że z dziką przyjemnością skorzystają- dodałem, ale po chwili uderzyłem lekko w drzwi.
-Milten, ja wiem, że nie jesteś taki...- powiedziałem cicho.

Usiadłem pod drzwiami słuchając, co mówi Ryu. Na sobie nie miałem już nic, bo wszystkie ciuchy były bmdne, a ja nie wziąłem żadnych na przebranie.
- To jaki jestem twoim zdaniem? -zapytałem przez drzwi drżącym głosem.

Westchnąłem cicho i spojrzałem na niego.
-Myślę, że działałeś pod wpływem impulsu, a do tego ja cię nieświadomie prowokowałem- powiedziałem cicho.
-Przepraszam cię- dodałem po chwili.

Otwarłem gwałtownie drzwi i spojrzałem smutnym wzrokiem na niego.
- Może i działałem pod wpływem impulsu, ale nie prowokowałeś mnie. I nie przepraszaj. To ja przepraszam. Nie powinienem tego robić.
Dopiero po chwili doszło do mnie, że stoję przed nim zupełnie nagi. Cofnąłem się i zamknąłem za sobą drzwi.

Spojrzałem na niego kiedy otworzył drzwi.
-Nie musisz przepraszać- powiedziałem i już chciałem go przytulić, ale ten znów schował się w łazience.
-Masz jakieś ubrania ze sobą- spytałem po chwili.

Trafne pytanie.
-Właśnie.. Nie mam. Mógłbyś mi przynieść chociaż bieliznę? -zapytałem zawstydzonym głosem.
Raczej nie zapominałem o ubraniach, a tu w takim momencie...

-Jasne zaraz coś znajdę- powiedziałem. Zajrzałem do szafy i przejrzałem ją. Wyjąłem pierwsze lepsze bokserki należące do chłopaka. Podszedłem do drzwi i zapukałem w nie.
-Mam- powiedziałem.

Czekałem, aż zapuka. Kiedy to nastąpiło uchyliłem delikatnie drzwi i nie wyglądając wyciągnąłem w jego kierunku rękę. Mam tylko nadzieję, że nie wpadnie na pomysł wejścia do środka. Chyba umarłbym ze wstydu, sam nie wiem czemu.
- Dziękuję. - powiedziałem jeszcze tylko cichutko.

Uśmiechnąłem się do niego i podałem mu bieliznę.
-Proszę- powiedziałem i gdy drzwi się zamknęły poszedłem i usiadłem na łóżku.
Położyłem się na brzuchu wzdychając. Ten słodziak zainteresował mnie. I to bardzo.

Szybko się ubrałem i wyszedłem z łazienki. Z moich włosów na podłogę spadały krople wody. Ocierałem wierzchem dłoni te, które spływały po mojej twarzy.
- Nie jesteś śpiący? - zapytałem go z uśmiechem.
W końcu była już dość późna pora, a on chyba był stworzeniem dziennym.

Zerknąłem na niego i uśmiechnąłem się delikatnie.
-Jeszcze trochę mogę posiedzieć, chyba, że nie chcesz- powiedziałem i podniosłem się do siadu. Przetarłem oczy i ziewnąłem lekko. Zajrzałem pod łóżko i wyjąłem spod niego futerał. Wyjąłem skrzypce i uśmiechnąłem się do niego.
-Co mam ci zagrać?- spytałem.

- Widzę, że jesteś śpiący. - usiadł na swoim łóżku i jakoś chciałem zmusić go do snu, ale zrezygnowałem kiedy wyciągnął skrzypce. - Piękne. Ja... Nie znam się zbytnio na takiej muzyce. Mógłbyś ty coś wybrać?
Rozłożyłem się wygodnie na łóżku i wpatrywałem się w Ryu z wyczekiwaniem. Jeszcze nikt nie grał przy mnie na skrzypcach.

-Cóż na skrzypcach można zagrać prawie wszystko- uśmiechnąłem się do niego. Położyłem skrzypce na ramieniu i zastanowiłem się chwilę. Tak to chyba będzie dobrze. Zacząłem mu grać bardzo trudny utwór, którego długo się uczyłem, a był to Scherzo-Tarantella Henryka Wieniawskiego. Cóż mam nadzieję, że się mu spodoba.

Czekałem, aż zacznie grać. I w końcu zagrał. Cudowna melodia rozbrzmiewała w całym pokoju. Wsłuchiwałem się w każdy wydobywający dźwięk. W Ryu wpatrywałem się z rozchylonymi ustami.
- Cudowne... - wyszeptałem tylko, będąc dalej w szoku. - Zazdroszczę ci takiego talentu...

Kiedy po dłuższej chwili skończyłem uśmiechnąłem się do niego.
-Cóż to nie tylko talent, a i ciężka praca- powiedziałem z uśmiechem.
-Podobnie jest z marzeniami, trzeba ciężko pracować aby mogły się ziścić- stwierdziłem i odłożyłem skrzypce.
-Jak chcesz możesz sobie spróbować zagrać ja idę wziąć prysznic- powiedziałem i poszedłem do łazienki.