Pokój nr 2.

Duży pokój urządzony w kolorach czerwieni i czerni. Na przeciwko drzwi znajduje się dość spore okno które pięknie oświetla ciemną podłogę.Parapet został wystylizowany na siedzisko, znajdują się tam miękkie, czerwone poduchy.Można z niego podziwiać ogrody rezydencji. Po obu stronach pokoju stoją dwa łóżka, dwie szafki nocne, dwie szafy i półki, wykonane z czarnego drewna. Każdy pokój jest też wyposażony w dużą i przestronna łazienkę. Ściany są wykładane jasnymi kafelkami, które kontrastują z ciemnymi kafelkami na podłodze. Po jednej stronie znajduje się dużą wanna i prysznic, a po drugiej umywalka która została wbudowana w małą, ciemną szafeczkę, nad nią wisi szerokie lustro.

~Arthur

Podskakiwałem jak wariat, gdy zmierzałem do pokoju. W końcu uwolnię się od tej cholernej przeszłości. Kiedy ujrzałem drzwi do pokoi zacząłem mruczeć zadowolony. Wlazłem gwałtownie do do środka o mało nie wywalając się. Cały ja. Rzuciłem plecak na wolne pierwsze łóżko i położyłem się na brzuchu na nim wywijając ogonem.

Znudzony podróżą wolnym krokiem zmierzałem do swojego pokoju. Gdy znalazłem się przed właściwymi drzwiami złapałem za klamkę w duchu modląc się o wolny pokój. Nie przepadałem za towarzystwem. Ledwo otworzyłem drzwi, a moim oczom ukazał się mój współlokator-białowłosy chłopak z kocimi uszami i ogonem.''Może być ciekawie''-pomyślałem. Dla kultury powiedziałem ciche ''dzień dobry'' i skierowałem się w stronę wolnego łóżka, zostawiając tam czarną torbę z ćwiekami. Podszedłem do okna otwierając je na oścież by Omen mógł przez nie spokojnie wlecieć. Po paru minutach przymknąłem je i z krukiem na ramieniu skierowałem się w stronę swojego łóżka siadając na nim. Wyciągnąłem z torby książkę i otworzyłem ją w miejscu, w którym ostatnio skończyłem.

Spokojnie sobie rozmyślałem, gdy usłyszałem jak ktoś mnie wita.
- Hej. - powiedziałem radośnie obracając się stronę współlokatora, machając przy tym ogonem. Obserwowałem go uważnie. Zdziwiłem się lekko gdy otworzył okno. Moje odczucia pogłębił fakt kiedy ujrzałem czarnego ptaka. Moje zmysły się wyostrzyły momentalnie obserwując zwierze.

W skupieniu czytałem książkę kątem oka widząc, że chłopak przygląda się najprawdopodobniej Omenowi. Cicho westchnąłem i zaprzestałem studiowania lektury. Spojrzałem na owego osobnika.
- O co chodzi ?
Spytałem cicho wraz z Omenem przyglądając się chłopakowi.

Był skołowany tymco przed hcwilą zobaczył Bela w w dodatku to dziecko.Tsu niezauważył kiedy buty mu sie rozwiązały u butów i wpadł na jakieś drzwi prosto do pokoju leżąc plaskiem na ziemi.
-Ał.ał ała
Powiedział siadajac na ziemi widząc dwóch chłopaków zrobiło mu się strasznię głupio i nie wiedział co ma powiedzieć.

Słysząc huk skierował wzrok na drzwi. Zszokowany spojrzał na chłopaka leżącego na ziemi. Ciężko podniósł się z łóżka i podszedł do niego.
-Ymm..wszystko w porządku?
Spytał cicho lekko zdezorientowany, wyciągając dłoń by pomóc mu wstać.

Kiedy jeden z chłopaków podszedł do niego na ustach Tsu pojawił się flirciarski uśmiech,nie wiedział czemu ale robił tak zawsze keidy ktoś mu się podobał.
-Tak, chyba nic mi nie jest
Powiedział lagodnie i ujal dłoń chłopaka wstajac z ziemi.

Podniósł go do pionu.
-To się cieszę.
Posłał mu uśmiech. Lekko się zdziwił, nigdy się nie uśmiechał w czyjejś obecności, ale coś w tym chłopaku sprawiło,że mógłby się na niego otworzyć.

-Przeszkodziłem w czymś ?
Spytał Lekko smieszany patrząc na chłopaka na drugim łóżku następnie na chłopaka .

Już miałem odpowiedzieć chłopakowi na pytanie gdy do pokoju wparował następny. Zszokowany obserwowałem ich machając ogonem. Zamrugałem gdy nowoprzybyły zapytał się.
-Nie, w niczym nie przeszkodziłeś. - powiedziałem niepewnie patrząc na współlokatora.

Słysząc słowa chłopaka leżącego na łóżku potwierdziłem jego słowa.
-Jestem Kastiel dla przyjaciół Kast.
Uśmiechnąłem się podając rękę nowo przybyłemu.

-Cieszę się
Na słowa chlopaka uśmiechnął się
-Tsuna albo Tsu
Uśmiechnąl się i uścisnąl lekko dłoń chłopaka.

Odwzajemniłem uśmiech i spojrzałem w kierunku współlokatora kątem oka spoglądając na gościa.
-A ty jesteś....?
Spytałem cicho, patrząc na uszatego.

-Ja? - odparłem nadal zaskoczony tą sytuacją. Dużo się dzieje w tak krótkim czasie
- Artur jestem. - powiedziałem już pewnie i radośnie machając ogonem w stronę chłopaków.
- Kastiel a twój kruk też ma jakieś imię? - zapytałem ciekaw.

Uśmiechnąłem się delikatnie.
-Miło mi Artur.
Skłoniłem się lekko zachowując pozory kultury. Słysząc pytanie o kruka zrobiłem wielkie oczy. Jak mogłem o nim zapomnieć?
- Ano.. nazywa się Omen.
Powiedziałem drapiąc się po głowie lekko zakłopotany swoją głupotą.

-Masz kruka ?
Zdziwił się lekko na słowa chłopaka.Zacząl się rozglądać w poszukiwaniu owego kruka.

- Tu jest. - wskazałem palcem na parapet podnosząc się z leżacej pozycji.
- Ciekawe. - wymruczałem raczej do siebie niż do nich spoglądając na Omena.

Spojrzał na Artura z niezrozumieniem.
- co jest ciekawe ?
Spytał przyglądając mu się.

- Eh co? - spojrzałem na Kastiela.
- A mówiłem o kruku. - zagryzłem wargi nie wiedząc jak to przekazać by nie brzmiało głupio - Raczej tych zwierząt nie hoduje się tak w domu.- obserwowałem reakcje mego współlokatora.

Zastanowiłem się chwilę. Trzymanie kruka w domu rzeczywiście nie należało do najnormalniejszych rzeczy.
-Tak wiem, że to dziwne, ale on się do mnie przyczepił.
Zaśmiałem się i gwizdnąłem na niego. Ptak poderwał się z miejsca siadając mi na ramieniu.

-Wytresowałeś go ?
Spytał ciekawy tsu spoglądajac na kruka zaciekawiony.

Spojrzałem na Tsu.
-Nie. Ja go niczego nie uczyłem.
Pogłaskałem go po szyi lekko się uśmiechając. Po pokoju nagle rozeszło się głośne "baka Kast".
-To było chamskie, wiesz?
Parsknąłem śmiechem i wytarmosiłem Omena za dziób.

Tsu zaśmiał się wesoło na słowa kruka
-a w do dadku umie mówić
Powiedział rozbawiony.

Zaśmiałem się głośno.
-Gdyby potrafił mówić coś konkretnego, a nie tylko "baka Kast" albo "mniam" gdy widzi naleśniki, byłbym niezmiernie szczęśliwy.
Wziąłem Omena na rękę i cmoknąłem go w głowę.