Jezioro

Już po chwili znaleźliśmy się nad jeziorem. Zleciałem w dół, dotykając nogami ziemi. Postawiłem chłopaka na ziemi i uśmiechnąłem się rozglądając dookoła.
-Pięknie tu- powiedziałem z szerokim uśmiechem i spojrzałem na niego -A tobie się tu podoba?- spytałem.

Cały lot bardzo mi się podobał. Nieziemskie uczucie. Dawało wrażenie takiej wolności...
- Tu jest cudownie. - rozejrzałem się dokoła z zachwytem.
Dziwne uczucie, kiedy po chwili stoi się na ziemi. Szkoda tylko, że już nie mogłem być tak blisko Ryu. Chociaż jest jeszcze droga powrotna.
- Co powiesz na to, żeby skorzystać z okazji i trochę popływać? - zapytałem go z uśmiechem.

Popatrzyłem na niego i uśmiechnąłem się po chwili.
-Dobry pomysł- powiedziałem i moje oczy znów zrobiły się czerwone, włosy skróciły się i stały się na powrót czarne, a skrzydła zniknęły. Po chwili zdjąłem z siebie koszulkę i, buty oraz spodnie i podszedłem do tafli wody wchodząc do niej po chwili.

Uroki bycia na wpół martwym są takie, że zimniej już być ci nie może. Ściągnąłem szybko spodnie i koszulkę i z okrzykiem radością wbiegłem do wody. Może nie jestem jakimś wodnym stworzeniem, ale pływanie jest fajne. Po chwili podpłynąłem do Ryu i zapytałem:
- I jak woda? Nie jest ci zimno?

Zaśmiałem się radośnie kiedy wskoczył do wody. Uśmiechnąłem się i pogłaskałem go po głowie.
-Trochę zimno, ale mówi się trudno- uśmiechnąłem się i popłynąłem dalej.
-Złap mnie- krzyknąłem za nim i znacznie przyspieszyłem. Taaa, ściganie się z wampirem. Trudno zgadnąć kto wygra. No nic spróbować można.

Taak! Uwielbiam zabawę w berka. Chociaż stosuje inną taktykę. Kolejny urok bycia mną jest taki, że właściwie nie trzeba oddychać. To tylko dla zachowania pozorów. Zniknąłem pod taftą wody i zacząłem szybko płynąć za nim. Ciężko dogonić archanioła. Czubkami palców musnąłem jego stopą i wynurzyłem się.
- Ale jesteś szybki... -jęknąłem cicho. - Bardzo ciężko cię dogonić.

Nim się zorientowałem poczułem muśnięcie na stopie. Spojrzałem na wynurzającego się chłopaka i zaśmiałem na jego słowa.
-Sądziłem, że będę miał problemy z ucieknięciem ci- zaśmiałem się i zacząłem płynąć już wolniej.

- Nie jestem w takiej formie jak inne wampiry. - uśmiechnąłem się i popłynąłem za nim.
Zamyśliłem się na moment i po chwili podzieliłem się efektami moich przemyśleń z Ryu.
- Zastanawiałeś się kiedyś jak to możliwe, że ludzie całują się pod wodą? Ja bym chyba nie potrafił. Chociaż nigdy nie próbowałem...
Ciekawe, czy jedna z tajemnic mojego dzieciństwa zostanie kiedyś rozwiązana.

Kiedy zadał mi pytanie zatrzymałem się i spojrzałem na niego.
-Cóż nigdy się nad tym nie zastanawiałem, w prawdzie nie powinienem myśleć nawet o takich rzeczach- powiedziałem i uśmiechnąłem się delikatnie.
-A co chciałbyś sprawdzić jak to jest?- spytałem ciekawy.

Zarumieniłem się nieznacznie.
- Nie powinienem mówić takich rzeczy przy boskiej istocie. Ale... chciałbym...
Głupio mówić o tym osobie, którą zna się nawet niecały dzień.
- Pewnie nigdy nie będę miał okazji spróbować, ale zawsze warto marzyć.
Zaczesałem do tyłu mokre włosy, które właśnie opadły mi na twarz.

Podpłynąłem do niego i objąłem go delikatnie patrząc na niego.
-Nie będziesz mi miał tego za złe?- mruknąłem z uśmiechem i nie czekając na odpowiedź zanurzyłem się z nim pod wodę. Spojrzałem na niego i pocałowałem go delikatnie. Tak delikatnie jakbym bał się, że zrobię krzywdę tej delikatnej istocie.

Zdążyłem pokręcić głową i zostałem wciągnięty pod wodę. Nim się obejrzałem poczułem jego usta na swoich. Nie czekając nieśmiało odwzajemniłem pocałunek. W międzyczasie objąłem go, również nieśmiało. Nawet przyjemne uczucie. I świetnie wyglądały te jego czarne włosy, które w wodzie zdawały się żyć własnym życiem. Nigdy nie zapomnę tego uczucia i widoku.

Pogłębiłem nieznacznie pocałunek. Kiedy poczułem, że brakuje mi powietrza wypłynąłem razem z nim na powierzchnię i złapałem oddech.
-Przepraszam, ale dłużej nie dam rady- powiedziałem dysząc i oddychając szybko. Mimo iż chciałem przedłużyć tą przyjemną chwilę to nie mogłem.

Mówiłem, że nieoddychanie jest dobre. Nie miałem mu za złe, że musiał oddychać. Nie dało się mieć tego za złe.
- Nie masz za co. Rozumiem to. - korzystając z okazji cmoknąłem go w policzek.
Rozejrzałem się po okolicy, zastanawiając się co moglibyśmy teraz zrobić.

Uśmiechnąłem się do niego i pogłaskałem go po poliku.
-Wychodzimy?- spytałem czując, że zaczynam lekko drżeć z zimna. Różnica temperatur naszych ciał była spora, ale nie przejmowałem się tym zbytnio. Ale jednak ja odczuwam zimno bardziej niż on więc miałem ochotę już wyjść z tej zimnej wody.

- Zupełnie o tym zapomniałem. - powiedziałem przejęty. - Tak, tak, nie chciałbym, żebyś przeze mnie źle się czuł!
Ale miałbym wtedy wyrzuty sumienia. W końcu Ryu musi być zdrowy. Złapałem go za rękę i pociągnąłem w stronę brzegu. Kiedy już wyszliśmy pobiegłem po nasze rzeczy i podałem odpowiednie chłopakowi.
- To ja się odwrócę, a ty przebierz się w suche ubrania. - uśmiechnąłem się, odwróciłem i odszedłem kawałek.

Zaśmiałem się kiedy zaczął mnie ciągnąć do brzegu. Kiedy już wyszliśmy podał mi moje ubrania. Uśmiechnąłem się delikatnie i zdjąłem mokrą bieliznę po czym ubrałem się po czym zarzuciłem mokrymi włosami.
-Nie musiałeś się odwracać- powiedziałem i podszedłem do niego podając mu jego ubrania.
-Ty też się lepiej się przebierz- mruknąłem z uśmiechem.

Pokiwałem głową, wziąłem od niego moje rzeczy i... zawahałem się. W końcu chyba nie wypada przebierać się przy nim... A co tam. Odwróciłem się do niego tyłem i szybko przebrałem. Niby byłem wstydliwy, ale teraz jakoś udało mi się to pokonać.
- Co teraz? - zapytałem, odwracając się twarzą w jego stronę.

-Jest już dość późno więc możemy wrócić, albo iść gdzieś jeszcze- powiedziałem i uśmiechnąłem się.
-Wybór należy do ciebie- posłałem mu uśmiech. Taki szczery -Zabiorę cię wszędzie więc tylko powiedz- powiedziałem i poszedłem do niego nieco bliżej.

- Co powiesz na spacer po ogrodzie? - zapytałem. - Pewnie jest tam równie pięknie... Chyba, że wolisz wrócić do pokoju. Nie jest ci zimno? Nie chcę, żebyś się przeziębił.
Znowu się rozgadałem. Zamilkłem, zasłaniając dłonią usta. Nie powinienem tylko gadać. Czasem warto też posłuchać.

Zachichotałem i zabrałem dłoń z jego ust.
-Lubię cię słuchać- uśmiechnąłem się do niego. Moje oczy znów zrobiły się niebieskie niczym bezchmurne niebo. Moje włosy zaczęły się powoli wydłużać i robić się białe, a już po chwili na moich plecach wyrosły skrzydła.
-Ogród brzmi dobrze- powiedziałem i wyciągnąłem do niego dłoń.

- Nie męczy cie latanie? - zapytałem z troską. - Chociaż trzeba przyznać, że to niesamowite uczucie.
Tym razem pewniej złapałem jego dłoń. Wcześniej byłem przerażony myślą wiszenia nad ziemią, a teraz bardzo mi się to podobało. Drugą ręką delikatnie przeczesałem jego wybielające się włosy.

-Ani trochę- powiedziałem z uśmiechem i przyciągnąłem go do siebie.
-Cieszę się, że ci się podoba, ale...- tu się zatrzymałem na chwilę -...nie wyglądam dziwnie w tej formie?- spytałem niepewnie patrząc na niego teraz już niebieskimi oczyma.

- Dziwnie?! - zapytałem zdziwiony. - Wyglądasz cudownie. W obu formach. Nawet nie potrafię sprecyzować, która bardziej mi się podoba.
Stanąłem na palcach i delikatnie musnąłem ustami jego policzek. Następnie wtuliłem twarz w jego szyję.
- Do tego świetnie pachniesz. Tak... Nieziemsko.